1.รักแท้อยู่ที่ไหน
สายลมอ่อนๆพัดปอยผมสีขาวของคุณยายผู้นั่งอยู่บนเก้าอี้โยกหวายโบราณ แว่นสายตาของเธอร่นมาอยู่ตรงปลายจมูก ขณะที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับงานเย็บปักถักร้อย ข้างตัวเธอมีหลานสาววัยรุ่นผู้หนึ่งนั่งอยู่ด้วย เธอประดุจดอกไม้ที่เพิ่งจะแรกแย้ม ทันใดนั้นเธอก็โพล่งออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยว่า ”คุยยายคะ ทำไมเราจึงหา’รักแท้’ ได้ยากเย็นนักคะ” หญิงชราผู้มีดวงหน้าอารีผู้นี้เงยหน้าขึ้นมาจากงานเย็บปัก ลูบศีรษะหลานสาวอย่างรักใคร่ สักครู่หนึ่งเด็กสาวกระเถิบเข้าไปใกล้พร้อมกับนอนหนุนตักคุณยาย ”ฟังนะ ยายจะเล่าอะไรให้หนูฟัง... เมื่อหลายศตวรรษก่อน ขณะที่โลกเรายังอ่อนวัยกว่านี้ รักแท้ปรากฏอยู่ทุกหนทุกแห่ง มนุษย์สามารถเป็นเจ้าของมันได้ด้วยการเรียกหา จึงมองไม่เห็นคุณค่าของรักแท้ เมื่อเป็นดังนี้พระผู้เป็นเจ้าจึงตัดสินใจที่จะเก็บรักแท้เอาไว้” คุณยายหันมาส่งยิ้มและลูบผมนุ่มๆของหลานสาวอย่างอ่อนโยน แล้วกล่าวต่อไปว่า... ”พระผู้เป็นเจ้าขอให้นางฟ้าสองตนช่วยเก็บรักษารักแท้ แรกทีเดียวนางฟ้าได้ฝังรักแท้ไว้ในดิน แต่มนุษย์ก็ขุดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย ต่อมาพวกเธอจึงนำรักแท้ไปเก็บไว้บนภูเขาที่สูงที่สุด แต่ผู้คนก็พากันปีนป่ายไปจนถึงยอดเขานั้น... นางฟ้าจึงนำไปไว้ได้ท้องทะเลลึก แต่มนุษย์ก็ยังดำดิ่งสู่ก้นทะเลแล้วนำรักแท้กลับคืนมาอีกจนได้” ”คุณยายคะ... รักแท้ก็ยังหากันได้ง่ายๆอยู่ดีนี่คะ” หลานสาววิพากษ์ “...เพราะมนุษย์ก็จะขุด ปีน และว่ายน้ำ...” ”ในที่สุดนางฟ้าจึงตกลงใจที่จะเก็บรักแท้ไว้ในหัวใจมนุษย์... นับจากนั้นผู้คนต่างก็มีปัญหาในการติดตามหารักแท้... เพราะว่าพวกเขาจะพากันมองหามันในทุกหนทุกแห่ง ยกเว้นที่เดียว... ที่ซึ่งควรจะเก็บมันไว้ นั่นคือ ...ตรงหัวใจ” คุณยายกล่าวในที่สุด
1. คนที่ใช่ ไม่ได้มีเพียงคนเดียวถ้าคุณคิดว่าคุณทำคู่แท้หลุดมือไปแล้วล่ะก็ อย่าเสียใจไปเลย โลกนี้เต็มไปด้วยผู้ชายที่มีแนวโน้มจะเป็นคนที่ใช่เยอะแยะ "เหตุผลที่ผู้หญิงมากมายทุกข์ใจจากการเดทก็เพราะพวกเธอเชื่อว่าโลกนี้มีผู้ชายแค่คนเดียวที่ถูกสร้างมาเพื่อเธอ" แต่นั่นไม่จริงหรอก ถึงเราจะกำหนดสเป็คและคาดหวังว่าเราต้องการอะไรและผู้ชายแบบไหน แต่ถ้ามีใครสักคนผ่านเข้ามาที่ใกล้เคียงกับมาตรฐาน กฎเกณฑ์ที่เข้มงวดที่เราวางไว้ก็จะกระเด็นออกนอกหน้าต่างไปเอง
2. รักแรกพบมีจริงมันเป็นไปได้ที่เราจะรักใครซักคนที่เพิ่งเจอแค่แป๊ปเดียว "ทางชีวภาพสัตว์ต้องหาคู่ให้ได้ก่อนฤดูผสมพันธุ์สิ้นสุด ก็เลยต้องถูกตาต้องใจกันอย่างเร็ว" ในเมื่อสมองเราก็ส่งสารแบบนั้น เราก็เลยสามารถตอบโต้ตัวกระตุ้นอย่างความชอบ ภาษากายและความเข้ากันได้อย่างรวดเร็ว
3. อยู่ห่างๆ กันบ้างก็ดีในขณะที่คุณกำลังคลั่งรักหัวปักหัวปำ สิ่งที่คุณอยากทำก็คืออยากเอาอกเอาใจเขา และอยากเกาะติดเขาแจได้ทั้งวันทั้งคืน "การอยู่ห่างกันทำให้สารเคมีแห่งความรักอย่างโดพามีนและนอเรฟฟินเนฟฟิลในสมองเพิ่มผลผลิต"ดังนั้น ไม่เป็นไรหรอกที่จะไม่นัดเจอเขาคืนวันอังคาร ถ้าคุณจะต้องเจอเขาวันพุธ มองแบบนี้ซิ มันจะทำให้การพบกันตอนสุดสัปดาห์ของคุณเร่าร้อนกว่าเดิม
4. ความรักไม่ใช่เรื่องของอารมณ์ความรักกระตุ้นสมองส่วนที่สัมพันธ์กับการจดจ่อไปที่แรงจูงใจ และแรงผลักดันเพื่อจะชนะรางวัล เช่นอาหารหรือเซ็กซ์ ซึ่งตรงข้ามกับสมองส่วนความรู้สึก เช่นความสุขหรือความเศร้า ตอนนี้เราก็รู้แล้วว่าทำไมเราถึงว้าวุ่นใจเป็นพิเศษสำหรับคนที่ทำให้ชีพจรเราเต้นรัว
5. ความรักเป็นสิ่งเสพติดเมื่อเราดูรูปคนรักเก่า ส่วนของสมองที่เกี่ยวข้องกับการเสพติดแอคทีฟเป็นพิเศษเลย โดพามีนถูกหลั่งออกมา แล้วเราก็รู้สึกเคลิบเคลิ้มจิตใจหวั่นไหวล่องลอยอย่างแรงเหมือนใช้ยาเสพติดเลย นั่นคือสาเหตุที่เราโหยหาหวานใจเราไง
6. ผู้ชายรักง่ายกว่าผู้หญิงเรามีแนวโน้มจะคิดว่าผู้หญิงรีบร้อนที่จะมีรัก แต่ความจริงผู้ชายเป็นอย่างนั้นมากกว่า "สมองผู้ชายติดตั้งสัญญาณเกี่ยวกับการมองเห็นมากกว่า" ดังนั้น เมื่อหนุ่มเห็นสาวที่ทำให้เครื่องเขาติด ก็จะมีแรงไปกระตุ้นสมองส่วนพิเศษที่มีเฉพาะในเพศชาย
ความจริงก็คือ ในขณะที่เรากำลังคิดถึงใครคนหนึ่งอยู่ตลอดเวลาเค้าคนนั้นอาจกำลังคิดถึงใครคนอื่นอยู่ก็เป็นได้และบางครั้งก็อาจมีใครบางคนที่คิดถึงเราอยู่โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกันบางครั้งการได้ฝันไปคนเดียวมันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า…“สิ่งที่เราคิดทั้งหมดมันคือความฝันของเราเพียงคนเดียว”ฉะนั้น ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมอยู่กับความฝันมากกว่าการได้รู้ความจริงการไม่ได้เป็นที่หนึ่งในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าเราอาจได้เป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าได้เป็นที่ 3 หรือที่ 4…และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า…ก็ขอให้คิดไว้ว่ายังดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย…มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงว่าเราไม่ใช่ที่ 1…แต่โปรดจำไว้เถอะว่าหากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดัง ๆ พร้อมพูดกับตัวเองว่า…“ฉันเหนื่อยเหลือเกิน โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ฉันจะอ่อนล้าไปมากกว่านี้”ก็จงชอบต่อไปเถอะ การรักใครสักคนไม่ต้องการความพยายาม…การตัดใจต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมายลองชั่งน้ำหนักในใจคุณดูสิว่า“ความสุขยามที่ได้สบตาเค้า” กับ “ความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า”อันไหนมันหนักหนากว่ากันอย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป…อย่าโทษเค้า ที่ไม่มีใจให้…อย่าโทษโชคชะตา ที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน…แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย ถึงจะพบเค้าคนนั้นสายเกินไปแต่ก็ยังได้พบ…ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจเราไป…ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกันแต่ก็ยังทำให้เราได้รู้จักกัน…คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง…คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียวคนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง…คนที่ทำให้คุณหัวเราะและร้องไห้ได้มากมาย…คนที่ยิ้มของเค้าเปลี่ยนวันที่หมองหม่นของคุณให้กลายเป็นวันที่สดใสเท่านี้ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ?แค่การได้เห็นคนที่เรารักได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนคนที่เค้ารักมากที่สุด…นั้นแหละคือ…ความสุขของการได้รัก…อย่างจริงใจ...
ความรักกับอารมณ์ เหมือนซ้ายและขวาถ้าคิดจะรัก ต้องมีสติ คิดไตร่ตรองเพราะความรักมีสองฟากถ้ามีสิ่งดีๆ อีกฟากหนึ่งมักมีสิ่งร้ายๆ เสมออย่าเอาอารมณ์มาตัดสินความรักเพราะความรักมักสวนทางกับอารมณ์ สำหรับคนที่มีอารมณ์เหนือความรักมักจะทำให้ "รัก" กลาย เป็นบ่อเกิด แห่งการร้างลาพอพายุผ่านไปแล้ว. ถึงจะรู้สึกว่าศูนย์เสียสิ่งที่มีค่าในชีวิตไปเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ อย่าปล่อยให้ อารมณ์ลิขิตความรัก ลองทบทวนสิ่งดีๆ ที่เคยทำร่วมกันและถ้ายังรู้สึกดีๆ ที่จะรักอยู่ ก็จงอย่าริที่จะเลิกรักแต่สำหรับบางคนลองตั้งคำถาม กับตัวเองมาหลายครั้งทบทวนเรื่องราวมาหลายครา ก็ยังหาความรู้ดีๆ ของคนรักไม่เจอหากเป็นเช่นนี้ ก็จง "เลิกรัก" เถิด แต่ขอให้เลิกแบบ มีความรู้สึกดีๆ ให้กันเผื่อสักวันจะกลับมา รักกันอีก
เรามักจะพูดสอนว่าเรื่องรักเรื่องเล็ก เรื่องเรียนน่ะเรื่องใหญ่ แต่ในความเป็นจริง เรื่องเรียนน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องใจสิสำคัญ วัยรุ่นอกหักเรื่องขำๆในสายตาผู้ใหญ่ ทั้งๆที่เราแทบใจสลาย ร้อนรนทนไม่ได้ เมื่อเห็นเขาหรือเธอคนนั้นกำลังนอกใจ มีใหม่เอาเถอะน่า.. เธอต้องเข้าใจสิว่า ถ้าคิดจะรัก ครึ่งหนึ่งคือความเสี่ยงที่จะต้องอกหัก และอีกครึ่งหนึ่งคือความเป็นไปได้ที่จะมีรัก มีความสุข ในเมื่ออยากจะรักก็ต้องยอมรับความเสี่ยงที่จะต้องลุ้น และถ้าเสี่ยงแล้วเราเป็นพวกครึ่งแรก คือนอนกินแห้วกระป๋อง ว่าแต่จะทำอย่างไร ให้กินแห้วได้แบบไม่บอบช้ำจนเกินไป..เสียใจ..แต่อย่าให้เสียคนเสียใจร้องไห้ฟูมฟาย ฟ้องแม่ คุยกับเพื่อนจนสายไหม้ หรือนอนคุยกะหมา น้ำตาไหลพรากๆก็ทำไปถ้ามันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น ความเสียใจไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เธอต้องรู้จักควบคุม รู้จักความพอดี อย่าให้มันไปทั้งหมดของชีวิต บางคนอกหักถึงขั้นทำร้ายตัวเอง ทำร้ายครอบครัว ทำร้ายเพื่อนและคนที่รัก เพียงเพื่อคนแปลกหน้าที่เขาเคยรักเรา และตอนนี้เขาไม่รักแล้วการเสียใจ ทำให้เราได้รู้ว่า อย่างน้อยเราก็มีหัวใจไว้รักไว้เจ็บ ยังเก็บความทุกข์ความสุขได้เหมือนคนอื่น แต่เธอก็ต้องรับผิดชอบตัวเองด้วย คือเสียใจแต่อย่าให้เสียคน เจ็บแค่ใจอย่าให้ส่วนอื่นเจ็บด้วย..มีสติ รู้จักแยกอารมณ์การแบ่งแยกอารมณ์เป็นสิ่งที่ทำได้ยากที่สุดในช่วงภาวะสับสนของคนอกหัก จะเป็นประมาณว่า นั่งเรียนอยู่ก็น้ำตาไหล กลับบ้านก็หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ข้าวปลาไม่กิน เรียนหนังสือไม่รู้เรื่อง หลับตาก็นึกถึงแต่เรื่องเขา ถ้าเป็นแบบนี้แปลว่าเธอสับสนทางอารมณ์อย่างหนัก ไม่ควรอยู่คนเดียว บางทีเราควรมีที่ปรึกษาเพื่อแบ่งเบาปัญหาบ้างเวลาที่เธออกหัก หรือเพื่อนอกหัก ควรปรึกษาพูดคุยกันบ้าง ไม่ต้องอาย เพราะเพื่อนจะมีคำแนะนำและคำปลอบใจเด็ดๆให้เธออย่างเช่น แหม อกหักเรื่องเล็ก..อกเล็กน่ะเรื่องใหญ่!~เขาเป็นแค่คนผ่านมา..แล้วผ่านไปคิดเสียว่าคนที่ทำให้เราช้ำเป็นเพียงแค่สายลมพัดผ่านมา เป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต เขาไม่มีค่าพอที่จะเป็นเพื่อนสนิท ที่จะคบเราไปจนแก่ เขาไม่มีค่าพอที่จะเป็นคนรักที่จะดูแลชีวิตกันตลอดไป เขาเป็นแค่สายลมที่พัดผ่านมาให้เราได้เย็นสบายแป๊บเดียว แล้วก็พัดผ่านไป ให้ความเย็นกับคนอื่นอีกตลอดชีวิตคนเราที่ต้องเติบโตต่อไป เราต้องเจอคนประเภทผ่านมาแล้วผ่านไปอีกมากมาย ทั้งเพื่อน คนรัก หรือใครก็ตาม ในวันหนึ่งคนเหล่านี้ก็จะเป็นเพียงความทรงจำเก่าๆที่ไม่ทำให้เรารู้สึกอะไรเลยโชคดีที่อกหัก..สิ่งที่มีมากกว่าคำว่าเสียใจจะว่าไปแล้วประสบการณ์รักเป็นพิษในช่วงวัยรุ่นนี่เป็นประโยชน์ต่อชีวิตเหมือนกันนะ เพราะมันเป็นสะพานอีกขั้นให้เธอก้าวไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ให้เธอได้ใช้ชีวิตในอีกระดับหนึ่ง มองความรักได้อีกแบบหนึ่ง ตรงนี้เป็นกำไรชีวิต ที่วันหนึ่งเธอจะหันไปขอบคุณเขา เจ้าตัวต้นเหตุที่ทำให้เราเจ็บน่ะ กำไรที่เหลืออยู่จากรักเป็นพิษก็คือ...ได้เรียนรู้ว่ารักเป็นอย่างไรถ้าไม่สุขจนล้านมาซะก่อนแล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ็บเจียนตาย นอนน้ำตาไหลพรากๆน่ะมันทุกข์แค่ไหน ถ้าเธอเจ็บมากแค่ไหน ก็จงรู้ไว้ว่าเธอรักเขามากแค่นั้น ต่อไปจะรักใครจะคบใครอีก จะได้รู้ว่า ถ้าต้องอกหักอยากเจ็บแค่ไหนให้พอดี เธอก็จะรักเขาแค่นั้น แค่พอดี คราวนี้รับรองไม่มีเจ็บเท่าครั้งแรกถ้ารักแล้วจะต้องอกหัก แต่ความรักที่เคยได้มาก็ทำให้สุขล้นคุ้มค่าน้ำตาที่เสียไปไม่ใช่เหรอ ถ้าใครอยากจะรัก ก็อย่ารีรอ เพราะอกหักอย่างมีสติก็ใช่ว่าจะมไม่มีประโยชน์เลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น